Ben Harper está de volta neste 2013, e despois de uns últimos traballos bastante irregulares, desta vez publica un álbum que é un auténtico luxo. Todo un discazo de blues xunto cun dos bluesman máis míticos, o xenio da armónica Charlie Musselwhite, e co mítico selo Stax... recén saído esta semana, buscádeo e facédevos con el, impresionante!!
Hoxe traémosvos unha boa recomendación para invertir uns cantos euros. O Record Store Day Galicia 2013. Unha iniciativa financiada por crowfonding que consiste na edición de un vinilo 10'' con cinco temas inéditos de cinco bandas galegas por iniciativa do colectivo Desconcierto Cultural. Polo momento a única banda confirmada son os compostelanos Grampoder (tamén membros dos The Homens) e a conta para a financiación do proxecto xa está marcha en verkami.
Embaixo tedes toda unha introducción do proxecto, pero mellor que visitédes a web (Record Store Day Galicia) para ver toda a información e colaborar coa vosa aportación... Dende 3€ tedes a opción da descarga dixital do álbum, e por solo 6€ vos levades a edición do vinilo de 10'', coma sempre, apartires de ahí as opcións se multiplican. Faltan 26 días, e nós xa nos fixemos cuns cantos exemplares... se vos interesa non agardedes ata o último día!!
Descrición do proxecto
O "QUE"
O Record Store Day é un día de celebración a nivel internacional, que ten lugar o terceiro sábado do mes de abril de cada ano, co propósito de celebrar a arte da música unindo aos fans, artistas e miles de tendas de discos independentes ao longo e ancho do planeta. Ese día, multitude de selos e artistas publican discos, singles e EP’s en edición limitada que son vendidos nas tendas participantes, onde tamén se adoitan organizar concertos deses mesmos artistas para conseguir así unha verdadeira festa da música.
Con esta premisa, Desconcierto Cultural pretende levar a cabo un ambicioso proxecto para celebrar o Record Store Day en Galicia ao grande: a edición dun vinilo en 10” con cinco cancións inéditas por parte doutras tantas bandas do panorama independente galego. Este EP distribuirase nas cinco tendas de discos participantes no proxecto, e en cada unha delas celebrarase un concerto dunha das bandas participantes.
O "CANTO"
O proxecto presupostouse en 1.800 €, necesarios para pagar a gravación e masterización dixital, a prensaxe dunha tirada mínima de 300 vinilos, o deseño, e as comisións de Verkamie Paypal. Si conseguísemos un financiamento máis elevado, ampliaríase a tirada ata un máximo de 555 unidades, e melloraríase a edición tanto do vinilo como do cartafol, con mellores acabados e materiais (cartafol con lombo, vinilo de cor, engraving, filme protector...).
Todos os que adquiran o vinilo (ou un Tote Bag) poderano recoller nunha das cinco tendas de discos participantes, durante o Record Store Day Galicia, onde ademais poderán gozar dun concerto que esa mesma mañá dará algún dos grupos seleccionados (tamén será posible recoller o disco calquera outro día despois do Record Store Day).
Xa hai tempo que falamos de outros traballo do crítico Simon Reynolds neste blog (foi coa ocasión do seu volume Después del Rock) así que nin o vou a presentar. Nesta ocasión recomendámosvos o seu último traballo editado en castelán: "Retromanía, la adicción del Pop a su propio pasado", no que analiza profundamente sobre a cultura pop actual e a súa obsesión polo que xa foi: reedicións, reunión, mash-ups, biopics, documentais... e toda unha reflexión sobre estes excesos e a súa incidencia na perda de orixinalidade das novas propostas, ou nos movementos revival que aínda están por chegar...
SIMON REYNOLDS "Retromanía. La Adicción del Pop a su propio pasado"
(La Caja Negra Editora, 2012)
Podedes seguir a Reynolds en BlissBlog, ou no blog adicado a este Retromania.
E si falábamos de mitos, agora imos co máis grande de todos. Neste 2013 Jimi Hendrix cumpriría 70 anos, e a súa familia aproveita a ocasión, como calqueira outra tódo-los anos para sacar novo material inédito. Este "People, Hell and Angels" sairá en marzo deste ano, e segundo a folla promocional contén os temas gravados entre 1968 e o 69 xunto con Stephen Stills, Lonnie Youngblood e xa cos membros da Band of Gypsys Billy Cox e Buddy Miles, e que estaban destinados o que sería o seu seguinte álbum "The New Rising Sun", aínda que precisamente xa publicaran aquel álbum póstumo "The First Rays of the New Rising Sun" de 1997 ou en numerosos directos no que atopábamos pezas coma o 'Earth Blues', 'Isabella' ou 'Easy Rider' que aparecen neste novo traballo. Así que igual non hai tantas novidades coma nos anuncian, pero ¿qué queredes que vos diga? eu cada vez que sae algo máis de Hendrix sempre pico... Aquí tedes o adianto que nos ofrecen, 'Somewhere':
Aquí tedes unha hora e pouco da sesión intermitente do pasado venres polo 20 anviersario da morte do gran Dizzy Gillespie, Bebop e algo máis... son nove pezas de Dizzy, McCoy Tyner, Coltrane, Keith Jarrett, Art Blackey e os seus Jazz Messengers, Dave Brubeck, Herbie Hancock e o enorme quinteto formado por Gillespie, Charlie Parker, Powell, Roach e Mingus!!
E para rematar temos que recomendarvos un bó álbum dos moitos de Gillespie. Así que por se hai moito non-iniciado, imos a escoller este "Groovin' High" que en realidade é unha compilación de gravacións entre 1945 e 1946, no momento clave da ruptura co jazz clásico e a consolidación do bebop como a corrente máis viable do xénero. "Groovin' High" foi publicado en 1992 e recolle gravacións de Dizzy con pequenos combos e big bands, e acompañado por numerosos musicos incluíndo a Sonny Stitt, Dexter Gordon e por suposto Charlie Parker.
Non podíamos facer un repaso á vida e obra de Dizzy sen recomendarvos este fantástico "To BE or not to BOP", con tóda-las súas memorias, relatadas polo propio Gillespie e recopiladas por Al Fraser xunto con ducias de entrevistas de familiares, compañeiros músicos e estudiosos do jazz. Un volume imprescindible de máis de 500 páxinas para comprende-la súa vida, a súa carreira en todo o seu contexto, a Charlie Parker, e as súas etapas máis eclécticas.
Xunto con Parker mudou o rumbo da música nos anos 40, transformando o swing e o jazz clásico en bebop, e dando paso ó jazz moderno e todo o que veu despois, e cóntao todo entre caralladas, cheo de anécdotas e cun sentido do humor pouco habitual nunha figura tan fundamental, pero é certo que sempre foi un showman, sempre disposto a botar unhas risas en medio do formalismo e da seriedade que a maioría pretenden darlle ó jazz.
A edición orixinal das memorias é de 1979, pero non se publicou en España ata o 2010 (30 anos despois, isto debería ser delito!!), o bó é que a día de hoxe podedes atopala edición de Global Rhythm Press con moita facilidade en calqueira libraria un pouco grande. Máis que recomendable!!
Dizzy Gillespie & Al Fraser "To BE or not to BOP (memorias de Dizzy Gillespie)"
Aquí tedes un momento histórico. Non só por ser unha das poucas grabacións de Dizzy Gillespie e Charlie Parker xuntos na tv que hoxe podemos ver, senón tamén porque xusto antes da actuación os dous subnormales dos presentadores se adican a facer bromas chamándolles delincuentes na súa propia cara só por negros. Eran os anos 50... o tema 'Hot House'.
Comezamos a repasar uns cantos momentos de Dizzy Gillespie para ir ambientando a sesión do venres. Deixando ó marxe outros grandes concertos demasiado longos que podedes atopar pola rede, ou por suposto as fantásticas aparicións con Charlie Parker, recoméndovos esta intervención de Dizzy Gillespie co seu Quinteto a comezos da década dos 60, nunha etapa moito máis ecléctica, no programa Jazz 625 da BBC-4, que foi reeditado para emitilo novamente en marzo do 2009. A banda está composta por Dizzy Gillespie, Rudy Collins, Christopher White, Kenny Barren e James Moody.
* [Atoparedes os anteriores volumes de Singles2012 nesta entrada, e todo o material, listas e demáis paridas de resumo do ano na etiqueta Singles2012].
Aquí tedes a nosa gran selección do 2012, todo saído da sesión do sábado pasado, toda unha noite pelexando coas nosas listas. Neste ano non nos imos complicar subindo unha chea de seleccións distintas, senón que vai todo mesturado conxuntamente por Kurco e Munstaphá (iso sí, o especial GZ Canibal vai aparte). Aquí tedes dous volumes de 20 temas cada un, o primeiro máis rock, garage, blues, folk, etc, e o segundo moito máis pop, pero tampouco vos confiedes moito. A ver se vos gustan...
Aínda que moitos seguro que xa o tiñades por imposible... por fin temos data para o concerto dos MUERTE POR COWBELL!!! e o seu tributo a Frank Zappa. Será o sábado 16 de febreiro deste 2013. Xa vos daremos máis información nas próximas semanas... pero xa estades avisados.
Los Thyssen son de O Grobe e moitos seguro que xa os coñecedes pola súa participación no Galician Bizarre II do 2012. Agora anunciannos a inminente saída do seu primeiro traballo Los Thyssen EP nun 7'' autoeditado, e que xa está dispoñible no seu bandcamp para descargar de balde.
Difundídeo, e ide pensando en reserva-lo voso exemplar.
O pasado día 6 de xaneiro cumpríanse 20 anos do pasamento do enorme Dizzy Gillespie, e como xa tiñamos outras sesións programadas para esas semanas agardamos ata esta para darlle un pouco máis de protagonismo.
Será este venres (18 de xaneiro) cunha Sesión Intermitente de Bebop e por suposto moito Dizzy... non volo perdades bopers!!
Kurco Kim Jong & Ecce HoMon durante a sesión do sábado... menos poñer discos fixeron case de todo!! Segundo as súas propias declaracións "en realidade non había nin un só disco do 2012 que nos interesara ou interesase..." *[aínda así nos próximos dias subiremos unhas cantas partes da sesión]
Mañan sábado (12 de xaneiro) é o turno de Kurco e Munstaphà na cabina no Rif-Rock para finaliza-lo proceso de restauración do ano que foi: Singles2012. Xa sabedes, coma sempre destripando tódo-los mellores álbumes, singles e bandas do 2012!!! Non vos perdades o show de Ecce(vs)Homo!!!
A mellor camiseta do ano, non foi nesta ocasión para ningún colega do noso entorno, senón para Nadezhda Tolokonnikova das Pussy Riot, cando en xullo recuperou o clásico ¡No Pasarán! por volvernos facer creer...
Aínda nos quedaban atrás unhas cantas cousas máis para decidir sobre o mellor do 2012. Camiseta, clip e recopilatorio. Así que ahí vai.
No das compilacións cada un sempre tira por donde máis lle interesa, a aínda que durante gran parte do ano estiven case obsesionado co box de CAN "The Lost Tapes", e tamén nos parece imprescindible o "Listen Whiteys, the sounds of Black Power 1967-74", pero finalmente o noso premio á mellor colección/recopilatorio do ano é unha vez máis para unha edición da ilustre Smithsonian Institution (o ano pasado foi para a súa antoloxía de jazz), a merecida homenaxe a Woody Guthrie no seu centenario:
WOODY GUTHRIE
"Woody at 100. The Woody Guthrie Centennial Collection"
(Smithsonian Folkways, 2012)
Por xustiza histórica, e porqué non, por vinganza. No momento xusto se recuperou a Guthrie e a súa máquina de matar fascistas. Pero no musical resultaba imprescindible un traballo deste tipo, completo e riguroso para poder achegarse dun xeito organizado a un creador tan prolífico e disperso. Atoparedes sobre Guthrie outras compilacións maiores, pero nestes tres discos inclúense 21 temas inéditos, entre elas as primeiras gravacións de 1939 en la radio KFVD, e acompañado dun libro de máis de 150 paxs con fotos, portadas, biografía, discografía e lendas. Poucas veces unha edición deste estilo foi tan necesaria.
E a mellor portada/deseño do 2012 (e mira que as había ben chulas) é para.... Swans!!! co seu álbum "The Seer", pero non pola portada, senón pola contraportada. Obra de Simon Henwood. Tremendo.
Se o ano pasado foi moi difícil escoller o mellor clip do GZ Canibal entre Combo Dinamo e Telephones Rouges, no 2012 o galardón é de largo para os Metralletas Lecheras coa súa revisión de 'Atapuerca'. Aínda que o tema non é novo, posto xa o incluíran no primeiro volume do Galician Bizarre do 2010, neste ano fixeron un video-clip, xa coa nova formación. Seguro que vos lembrades do tema.
Xa sei que vos prometera publica-la nosa lista do GZ Canibal para o xoves 10, pero como xa está feita ímonos adiantar... O 2012 foi outro ano fantástico nesta esquina do mundo, aínda que só sexa no que a música se refire, e se tamén botamos en falla algunha edición máis coa que contabamos, houbo álbumes de tódo-los estilos para quedar ben satisfeitos.
Desta vez voltamos a deixalo nunha selección de 5 traballos, para que logo non nos acusedes de que tentamos quedar ben con todo dios... Pero sen dúbida se hai algo que todos deberiades ter na casa é o voso exemplar do compilatorio Galician Bizarre II!! imprescindible para comprender este ano que foi, senón é que tedes un problema...
Ben pois ahí vai o noso Top5 de GZ Canibal do 2012:
5. JANE JOYD "Shy little Jane presents: the dramatic Tale of her Animals" (Origami, 2012)
Supoñemos que a estas alturas xa non haberá comparacións posibles con outras cousas que nada teñen que ver co estilo de Jane Joyd, e con este ep conseguiu tamén sacarse a etiqueta do proxecto demo. Son 4 temas elegantes e intensos, cunhas orquestacións envexables que sen embargo non restan protagonismo á súa voz. Solo pola inicial 'The Cage' xa merecería estar aquí. Para nós unha das grandes sorpresas do ano.
4. SRASRSRA"Puchao" (Discos Humeantes, 2012)
Neste 2012 por fin chegou o debut en largo do dúo coruñés SraSrSra, punk desenfadado, auténticas burradas, escatoloxía e malas compañas. Algúns non lle atopan sentido algún, pero iso é o que pasa cando se perde o sentido do humor e pretenden tomalo todo en serio. E menos mal que están aquí osputos señorapara facernos pasar un bó rato. Son 15 temas entre os que se inclúen os das súas maquetas anteriores, e tres máis no bandcamp.
Logo do fantástico ep do ano pasado (que tamén estivo no noso top do 2011), a comezos de ano o split compartido con Piñata no que incluían o seu 'Ei Meu', a finais de ano por fin chegou o seu primeiro lp "Disenso", intenso e ruidoso coma sempre e con once temas sen desperdicio, 'impulsos', Cristal', 'Vran' ou 'Aroa' entran fácil, pero se queredes máis emocións ahí tedes 'Descuartizarte' e os dous cortes finais 'Siebenundatchzig' e 'Eine Kugel'. Discazo!!
2. UNICORNIBOT "Dálle" (Matapadre, 2012)
Os de Pontevedra son a cabeza máis visible do Colectivo Metamovida, e foron unha das sensacións do ano pasado, se o seu debut "Hare Krishna" do 2010 foi todo un pelotazo, o seu retorno con "Dálle" está a recibi-lo recoñecemento de todo dios. Que si math-rock, que si post-hardcore... escoitade de tirón este "Dalle" e deixádevos suxestionar por estes 10 cortes instrumentais con títulos delirantes. E non os perdades en directo. Impresionantes.
1. THE ALLNIGHT WORKERS "Do it Again, please!" (Grabaciones de Impacto, 2012)
Xa non imos presentar a The Allnight Workers por que sabedes que son unha das nosas bandas favoritas. Directamente xogan noutra liga, pola súa mestura de rhythm'n'blues, jump blues e swing, polo seu talento e por como o fan. Gravado novamente nos estudios Lightning Recorders de Berlín nun proceso 100% analóxico, e logo publicado coma sempre por Grabaciones de Impacto nunha edición coidada ata o último detalle. Unha auténtica viaxe no tempo. Agardemos que haxa unha terceira!!!
Como últimamente está tan de moda o de involucrarse en filtracións, roubar documentos, publicalos ou incluso lucrarse co traballo dos demáis, aquí vos deixo un croquis de adianto do que será o ep de debut de U-los Marinochas?!!!
Tras unha tempada adicada a outros proxectos Osborne e Crover retomaron a actividade con The Melvins no pasado 2012, ademáis de varios 7'' a comezos de ano publicaron de balde o seu ep de retorno "The Bulls & The Bees" directamente na web do selo, podedes atopalo na colección de Scion Audio Visual.
La4Pared estrearon onte mesmo o mini-documental "Suenan las Alarmas. Detrás de La4Pared" para conmemorar o primeiro ano da banda como tal. Está realizado na súa totalidade por Carla Piñeiro e Irene Ríos. Botádelle un ollo...
Esta noite recuperamo-la normalidade de horarios de fin de semana...
e mañán Sábado 5 de xaneiro, en plena Noite de Reis, a primeira sesión do 2013, que como xa é tradición será Marinocha a encargada de poñer fin a estas semanas de festas e comeza-lo novo ano dende a nosa cabina.
Pechadas as votacións do mellor momento do 2012 no Rif-Rock, nunca foi tan aplastante a maioría de votos polo mesmo candidato, case por unaniminade!!! O irresistible video para o Lonely Boy Project!! con H.(punto) como protagonista e Denis na producción e dirección, parabéns amigos!!!
E despois de publicar a nosa lista dos mellores álbumes do 2012, nada mellor que compartir o que seleccionamos no primeiro lugar: o "Twins" de Ty Segall.
Discazo donde os haxa!!!
Desta vez xa non é que este sexa o álbum do ano para nós, senón que a Ty Segall poderíano declarar directamente coma o mellor artista de rock de todo o século XXI con todo o que queda por diante. Con só 25 anos leva publicadas máis de medio centenar de referencias, algo así como a publicación por mes, e todo dun nivel envexable. Este ano ó marxe de 7'' e eps, lanzou tres álbumes. Primeiro chegou o "Hair" asinado por Ty Segall & White Fence, logo foi o tremendo "Slaughterhouse" da Ty Segall Band, e finalmente este "Twins" asinado solo por Ty Segall, que supera calqueira outro intento de incontinencia creativa. A cada cal mellor que o anterior. Aqui non hai nada de triloxias nin de asuntos conceptuais, cada álbum responde ó seu momento e punto, e o nivel de Ty Segall polo momento non parece ter topes. Se despois do "Lemons" do 2009 semellaba que podería manexarse mellor nas edicións de pequeno formato, este ano reventou tóda-las previsións con estes tres cañonazos. Coma sempre punk-garage-pop-cacharros-todo-LoFi, agora xa non sempre a toda velocidade, e cunha rítmica variable moito máis interesante, que sen dúbida e algo que foi mellorando cos anos. Sen discusión o mellor de todo o 2012!!!
Outra vez máis nos atopamos fronte a un resumo dos álbumes de un ano. O 2012 foi bastante contradictorio. E ademáis esto de facer listas ten un compoñente provocador importante, pero xa sabedes que nós somos máis serios que ninguén e ademáis sempre temos razón, coma todos, claro... Así que desta vez nin tan sequera imos falar das mediocridades que escollen os demáis!!!
En medio de un ano bastante mediocre no que a álbumes se refire, atopamos alomenos 15 ou 20 discos excepcionais moi por riba da media, e por suposto foron dos que máis soaron no local, así que os habituais xa podiades ir intuíndo o resultado final. Hai uns cantos álbumes que nos costou deixar fora, coma o "Sweet Heart, Sweet Light" de Spiritualized, ou o "Celebration Rock" dos Japandroids (sen dúbida 'The House that heaven built' é un dos superhits do ano), ou tamén aínda que en menor medida o "Shields" dos Grizzly Bear, pero nos tres casos nos pareceron demasiado irregulares.
Pero houbo outros dous que nos costou moito deixar fora da selección final, como foron o album homónimo dos The Spyrals, e o fantástico "Allelujah! Don't Bend! Ascend!" dos Godspeed You! Black Emperor, así que mellor que os teñades en conta coma se estiveran no noso top10...
Veña ahí o tedes:
10. CONVERGE "All we love we leave behind" (Epitaph, 2012)
Xa pasou máis de unha década dende que o seu "Jane Doe" nos fixo coñecer a Converge, aínda que xa era o seu cuato álbum. Agora con máis de 20 anos de vida podemos asegurar que veñen de publica-lo seu mellor traballo. Son unha desas bandas que sempre está na busca de novas vías dentro do hardcore, sempre nas liñas máis heterodoxas (logo lle poñedes os prefixos que queirades), traspasándoas, e non sempre lles sae ben porque a miudo se pasan de voltas. Desta vez sí, porque conseguen acertar no que mellor funcionan, "All we love..." son 14 cortes furiosos, pero no que a velocidade e a violencia non són a súa finalidade porque sí, senón unha máis das canles de comunicación. Impecables no técnico, e moito máis limpio que os anteriores. Aínda así segue a ser unha descarga de adrenalina só para iniciados...
9. THE ATTENTION! "Gettin' All" (Screaming Apple, 2012)
A cuota de garage/rhythmn'blues/beat a poñen os austríacos The Attention!, se o seu debut nos deixou encantados, este "Gettin' All" é adictivo a máis non poder. Por veces case frat-rock ainda que demasiado elegante, noutras puristas demasiado sofisticados. O caso é que atoparon a fórmula con ese punto de equilibrio no que todo funciona, dende a marabillosa 'Have a drink' ou 'Dandy Groove' ata a despedida con 'No one else'. E todo de corrido, a un ritmo frenético e moi ben secuenciado, faise cortísimo!!!
8. KEITH JARRETT "Sleeper"
(ECM/Distrijazz, 2012)
Nesta ocasión rompemos con tódo-los criterios. Non é o primeiro álbum de jazz que incluímos nos nosos rankings, pero o caso é curioso. Trátase do último traballo publicado polo pianista Keith Jarrett, aínda que de novo non ten nada, senón que é a publicación dun concerto en Tokyo de 1979, baixo o acertado título de "Sleeper" posto que ademáis nada se di das razóns polas que estas grabacións históricas estiveron ocultas durante máis de 30 anos, nin da súa conservación, nin nada, pero o certo é que este álbum recibiu máis halagos que calqueira outro dos seus 50 anos de carreira. No escenario o propio Keith Jarrett ó piano (aínda que se di deste concerto que foi a última vez que Jarrett se aplicou tamén coa percusión e o saxo), acompañado por Jan Garbarek nos ventos, Palle Danielssonno contrabaixo e Jon Christensen na batería. Son sete pezas das que normalmente se destaca o freejazz latino de 'Prism' ou das melodías de 'So Tender' e 'New Dance', pero eu me quedo descaradamente coa rítmica de 'Personal Mountains' e a psicodelia ácida dos 28 minutos de 'Oasis'. Unha obra mestra do jazz recuperada.
7. MISSION OF BURMA "Unsound" (Fire Records, 2012)
Xa sabedes que somos uns fanáticos da banda de Boston, da súa lenda, da súa extraña discontinuidade no tempo, de banda seminal incomprendida, a mito, para un retorno fulgurante que se prolonga máis de unha década. En "Unsounds" cada corte é un manifesto de chamada á acción, de verdades coma puños que te golpean tantas veces como faga falla ata que o comprendas, e máis cando "Unsound" está feito para escoitalo do revés. E polo demáis coma sempre, guitarras, baixo e bateria, afiadas, graves e de rítmica contundentes, que é como entenden (eso que outros chaman) o post-punk os mesmos que o inventaron. Pola súa historia e polo seu presente o mundo necesita ós Mission of Burma, e máis coa que está caendo...
6. GUIDED BY VOICES "Class Clown Spots a UFO" (GbV Inc./Fire Records, 2012)
Robert Pollard e os seus Guided by Voices voltaron este curso por todo o alto. Tra-las probas dos seus 7'' do 2011, no 2012 entregáronnos seis singles e eps e tres álbumes fantásticos. Primeiro foi o "Let's go eat the Factory", logo este "Class Clown Spots a UFO" e remataron o ano con "The Bears for Lunch". Unha incontinencia editora marabillosa, na que destacamos esta segunda entrega, cos seus 21 temas de rock lo-fi, de baixa intensidade, de pop brillante, á súa maneira, cos seus grandes acertos e as súas cagadas, coma sempre, senón non serían eles. Temazos de gran calibre coma 'He rises! Our Union Bellboy', 'Blue Babbleships Bay', Billy Wire' ou Hang up and try again' ós que ninguén lles prestará atención, pasaxes esaxeradamente cacharreiros coma 'Tyson's High School' ou 'Worm with 7 broken hearts', e unhas cantas xoias acústicas. De todo coma sempre, aínda que neste volume un pouco máis desatados de guitarras que no anterior. E parece que no 2013 máis!!!
5. DR. JOHN "Locked Down"
(Nonesuch Records, 2012)
Dr. John (Mac Rabennack) é unha das miñas figuras imprescindibles, e ahí sigue deixándonos máis obras mestras. Este ano outros mitos coma Bob Dylan ou Neil Young se colarán en moitos rankings do mellor do ano, pero para nós Dr.John soubo actualizar o seu discurso ó s.XXI. Para elo recurre ó mitómano Dan Auerbach dos Black Keys, unha colaboración entre dúas xeracións, o presente e o mito, que se complementan á perfección. Recorda ós seus mellores temas da ápoca dos rituais de vudú psycodélico, resucitados con texturas totalmente actuais, con máis ritmo, velocidade e potencia como fuxida da parodia revivalista de si mesmo. Son dez temas nos que como sempre Rabennack recrea tóda-las vías da música negra en clave de New Orleans pasado polo seu especial filtro ritual, e desta vez o resultado é o mellor en moitos anos, ademáis dos textos cabreados de vello gruñón que chegan nun momento máis que oportuno. Dende os cortes de rhythm'n'blues ácido cargados de cánticos ceremoniais, a explosións de funk, pasando por momentos cabareteiros e un guiño a Captain Beefheart, para despedirse en clave de soul... fenomenal!!
4. SWANS "The Seer" (Young God Records, 2012)
A segunda xuventude de Michael Gira e os seus Swans está a superar tóda-las expectativas. Si o seu retorno no 2010 co "My father will guide me up a rope to the sky" foi aclamado coma un dos mellores traballos do seu ano logo de case 15 de silencio, este novo álbum recibe unha unanimidade tan aplastante como poucas veces temos visto. En realidade se facedes unha pesquisa por 20, 50 ou 100 listas do mellor do ano publicadas por diferentes medios, este "The Seer" será o único que aparece en todas elas, sacade vós as conclusións...
Está autoproducido polo propio Gira e editado polo seu propio selo Young God, e financiado cos ingresos do directo publicado a comezos de ano "We Rose from your bed with the Sun in our Bed". Esquecédevos das etiquetas de post-punk, nin no-wave nin paranoias rock, nada diso, son Swans e punto. The Seer son máis de dúas horas que te deixan K.O. de principio a fin. Podemos descatar 'Avatar', 'Lunacy' ou a media hora de 'The Seer', pero esto está feito para escoitalo de tirón, alomenos cada unha das partes, e deixar que te pase coma unha apisonadora unha e outra vez en cada subida e baixada... Esto é de outro nivel.
3. THE LOVELY EGGS "Wildlife" (Cherryade Records, 2012)
The Lovely Eggs son un dúo británico que nunca deixan de sorprenderme, para min son o mellor dos últimos anos, os máis frescos e cada vez menos acomplexados que toda esa porquería que se empeñan en meternos polos ollos e ouvidos. Lembranme os primeiros Pavement pero máis lo-fi, ou os Sebadoh máis cacharreiros, dende o seu primeiro ep alá polo 2007 ("Fried Egg EP") ata este seu terceiro lp, "Wildlife" con cambios de ritmo imposibles, berros, melodías, aceleróns, e todo dun xeito o máis sinxelo posible, para mostra a fantástica 'Don't Patent that shoe'. Letras absurdas e ademáis de toda a divertida parafernalia que se marcan nas súas edicións. Así debeu de ser sempre o pop. Imprescindible amigos!!!
2. NICK WATERHOUSE "Time's All Gone" (Innovative Leisure, 2012)
O primeiro lp de Nick Waterhouse está a ser unha das sensacións da tempada. Obsesionado do rhythm'n'blues e o soul orixinal máis purista, chegando a empregar mesas analóxicas auténticas dos míticos estudios dos selos Chess ou Stax. Despois de producir varios traballos lanzouse co seu propio material, primeiro varios 7'' (algún 8'') e tra-lo ep do ano pasado ("Is that clear") a comezos de verán publicou o seu primeiro lp, este fantástico "Time's All Gone", que inclúe tres temas do anterior ep 'Is that Clear', 'Some Place', e a versión dos Them 'I Can only give you everything' en clave Motown, e que completa con outras sete xoias do xénero, máis escuras e rítmicas como 'Say I wanna Know', 'Dont forget it' ou as dúas partes do 'Time's All Gone'. Tremendo, do mellor que escoitei en bastante tempo!!!
1. TY SEGALL "Twins"
(Drag City, 2012)
Desta vez xa non é que este sexa o álbum do ano para nós, senón que a Ty Segall poderíano declarar directamente coma o mellor artista de rock de todo o século XXI con todo o que queda por diante. Con só 25 anos leva publicadas máis de medio centenar de referencias, algo así como a publicación por mes, e todo dun nivel envexable. Este ano ó marxe de 7'' e eps, lanzou tres álbumes. Primeiro chegou o "Hair" asinado por Ty Segall & White Fence, logo foi o tremendo "Slaughterhouse" da Ty Segall Band, e finalmente este "Twins" asinado solo por Ty Segall, que supera calqueira outro intento de incontinencia creativa. A cada cal mellor que o anterior. Aqui non hai nada de triloxias nin de asuntos conceptuais, cada álbum responde ó seu momento e punto, e o nivel de Ty Segall polo momento non parece ter topes. Se despois do "Lemons" do 2009 semellaba que podería manexarse mellor nas edicións de pequeno formato, este ano reventou tóda-las previsións con estes tres cañonazos. Coma sempre punk-garage-pop-cacharros-todo-LoFi, agora xa non sempre a toda velocidade, e cunha rítmica variable moito máis interesante, que sen dúbida e algo que foi mellorando cos anos. Sen discusión o mellor de todo o 2012!!!
E a próxima semana publicaremos a nosa lista do GZ Canibal do 2012!!!
.jpg)
+w.jpg)
4. SRASRSRA"Puchao"
+the+bulls+&+the+bees+ep.jpg)
.jpg)
+time's+all+gone.jpg)
