O Antipop foi durante moitos anos a despesdida non oficial de Primus, despois de toda unha década de entregas continuadas, en 1999, e por que non dicilo, no máis alto da súa carreira, Claypool decidiu descansar coa súa principal banda e adicarse a outras historias con outras marcas, un perdido ep no 2003 ("Animals Should Not Try to Act Like People", Interscope) que en realidade era material descartado de outros álbumes e dous temas novos que acompañaba o dvd que recopilaba todo o seu material gráfico, video clips, xogos, curtas, videocreacións e animacións de toda a parafernalia dos seus álbumes... así que soaba a despedida total. Ata que no 2010 publicou un ep con material novo o que lle seguiu o recente "Green Naugahyde" neste 2011. Así que pasaron 12 anos nos que Antipop foi o último álbum de estudio de Primus, ademáis con tódo-lo bonecos dos seus álbumes anteriores dispersos polos deseños, por moitas cousas soaba a despedida, e non foi o maís popular nin o máis vendido da súa carreira, pero sí o que a min máis me gustaba. Aparecían James Hetfield (Metallica), Jim Martin (que naquel momento xa abandoara Faith No More), Tom Morello (RATM) e o mesmísimo Tom Waits, que lle devolvía a colaboración no "Mule Variations" do mesmo ano, e Stewart Copeland na producción. Temazos como 'Electric Uncle Sam', 'Natural Joe', 'The Antipop' ou 'Mama didn't raise no fool' soaron moito máis que álbum en sí, que en conxunto estaba moito máis centrado que os anteriores, e con menos desvarios. A receita de sempre funk alucinado, un pouco máis potente de guitarras do habitual, e moito máis centrado nas cancións, feitas por e para lucimento do baixo de Claypool... Se descontextualizamos, o seu mellor álbum sen discusión.
PRIMUS "Antipop"
(Interscope, 1999)
faite con el no blog SonicFistiCarUsMind:
No hay comentarios:
Publicar un comentario