guía completa das actividades dos RIFROCKERZ: artigos, programacións, sesións, concertos, publicacións, etc
O Venres da semana pasada cumpríronse 150 anos do nacemento de Sir Arthur Conan Doyle (22 de maio de 1859, Edimburgo) e por suposto no Reino Unido e por todo o mundo se celebrou da man do máis famosos dos seus persoaxes: Sherlock Holmes. Dende logo estiven moi tentado a adicarlle unha nova entrega de Mondo RifPOP ó detective de Baker Street, sobre todo ó desenrolo do personaxe nas pelis de Basil Rathbone dos anos 30 e 40, das adaptacións da Hammer con Peter Cushing, ou a serie de Granada TV para a BBC con Jeremy Brett... ah! e tamén a fantástica comedia ("Sin Pistas") na que Michael Caine interpreta a un Holmes inutil, no Watson é quen ten que facelo todo...- The Lost World (El mundo perdido, 1912).
- The Poison Belt (1913).
- La zona Ponzoñosa (The Land of Mist, 1926).
- La máquina desintegradora (The Disintegration Machine, 1927).
- When the World Screamed (1928).
Por suposto, todas estas aventuras paracientíficas tamén traspasaron a literatura, e foron adaptadas a outros formatos: comic e ilustración, teatro, e sobre todo ó cine, non tan famosas coma Holmes, pero sen embargo houbo desas novelas que trascendeu a literatura e o tempo: O mundo perdido de 1912, adaptada en numerosas ocasión ó cine.
Afirma ter visto dinosaurios i outras especies sorprendentes, pero sen proba algunha, polo que solicita na Academia das Ciencias que se financie unha nova expedición. E así é. Chegan o seu destino, recibidos por xigantescas plantas carnívoras, dinosaurios e unha tribu de primitivos... ademáis de descubrir que aquelas terras xa foran descubertas por máis de un membro desa expedición na busca de toneladas de diamantes... o resto xa o debedes de ver vós mesmos... un argumento perfecto para o cine, que ademáis de ser adaptado, inspirou a outros moitos guións coma King Kong ou Quatermass (aínda que este atopaba o que viña do espacio exterior).
En 1924 rodouse unha 'versión oficial', supervisada polo propio Arthur Conan Doyle. O resultado foi, por suposto "O Mundo Perdido" estreada en 1925, cine mudo, que acadou un éxito sin precedentes ata o momento no cine, polo que as seguintes copias se lle engadiron bandas sonoras, e tristemente as copias orixinais mudas xa non existen no seu metraxe orixinal, aínda que se recuperaron uns 94 minutos, incluíndo a introducción realizada polo propio Conan Doyle. Foi protagonizada por varios dos actores máis famosos daquel tempo: Bessie Lowe, Lewis Stone e Wallace Beery. A adaptación é moi fiel á novela, agás a inclusión da muller na expedición, por motivos comerciais, que non aparecía por escrito. E 
tamén muda ó final, cando Challenger e compañía levan exemplares de dinosaurios a Londres, e rematan por destruí-la cidade (aquí inspirouse totalmente King Kong). Pero se por algo esta cinta é unha peza maestra, é polos efectos especiais, obra de Willis O'Brien, empregando a a técnica de 'stop motion' (animando os fotogramas de un en un).
Aínda que esta cinta inspirou outros moitos traballos, non foi ata 1960 cando se realizou unha nova versión da novela a todo color (El Mundo Perdido, 1960). Para o papel de challenger contaron con Claude Rains. A pesar de contar cun presuposto de escándalo, a cinta quedou nun proxecto moi mediocre, achegándose casi ó cine infantil de aventuras. Por exemplo cando chegan á meseta, e Summerle se mete nunha planta carnívora xigante da lugar a unha situación cómica, non á tensión da cinta orixinal. Os efectos especiais son do mesmo autor que os da cinta de 1924, o cal lle da un encanto especial, pero pouco máis... Das outras adaptacións posteriores, para cine e tv mellor que vos esquezades.
Xusto agora que se edita en dvd o documental The Monks, The Transatlantic Feedback, e que ven a facer un pouco máis de xustiza con esta banda. The Monks estaba formado por soldados norteamericanos destinados en bases da RFA, que ó remata-lo servicio decidiron quedarse nunha Europa chea de oportunidades e moito máis receptiva políticamente ós seus discursos. Innovaron en tódo-los aspectos, ninguén fixera esa música naquel momento, ninguén dixera tantas burradas, e ninguén se atrevera a sair vestido de cura nos anos 60. Únicos, ademáis dos seus peinados tonsurados...
La historia de The Monks fue tan intensa que no dejó indiferente a nadie. Sus letras escandalizaron a la Alemania de posguerra, con su ideología política radical, el sexo explícito y la violencia. Todos los estamentos sociales renegaban de ellos, la iglesia, el ejército, la prensa y la TV, los muchos compatriotas estadounidenses que por aquel entonces permanecían en Alemania, y por supuesto las fuerzas del orden público que tenían que intervenir en cada uno de sus conciertos, aunque también fueron utilizados por la vanguardia cultural germana como respuesta al boom británico, bautizándoles como los Anti-Beatles.[artículo completo]
-unsportsmanlike+world.jpg)
