Unhas cantas recomendacións antes de rematar a semana.
Imos con algo máis exótico que nos chega dende WillWork4Funk.
Momo Said é un músico italo-marroquí, compositor e arranxista, que o pasado setembro lanzou o seu primeiro traballo en formato longo, tras varios traballos en pequeno formato nos últimos seis anos.
"Break the Rules" é un álbum que se nutre das influencias máis variadas da música negra, dende as sinxelas bases do rap da vella escola, o p-funk do universo Parliament-Funkadelic, ou o RnB máis comercial, e todo salpicado de matices étnicos, afrobeat, e sempre con boas melodías. O resultado é un disco de baile actual, pero cheo de referencias a diferentes momentos e lugares.
A carta de presentación é potente, con 'Sunny Side of the Street', funk-disco festivo, con tódalas papeletas para converterse nun auténtico hit, e as liñas e baixo de 'Basement', co seu toque jazzy e o rapeado con xogos de voces dobradas. Seguen pezas máis amables coma 'In Many Cases', 'Revolution, No Confusion' ou o funk 'Hold On' e 'Post Scriptum', que nos levan directamente a diferentes momentos dos 70s, con algunhas estruturas marabillosas de afrobeat.
Temas coma 'Loverman', con certos aires a Curtis Mayfield, e as dúas partes de 'Dry River' poñen a dose de baladas, menos interesante, pero que de seguro lle funcionará bastante ben. E para rematar a propia 'Break the Rules', que nos devolve á rítmica máis contemporánea con inspiración no mellor funk dos primeiros 70s, e 'Way out', para poñer ao álbum cunha peza coral.
Un álbum riquísimo en matices, e todo un exercicio de encaixe de diversas influencias para obter un son actualizado.
Seguro que vos sorprende.
Imos con algo máis exótico que nos chega dende WillWork4Funk.
Momo Said é un músico italo-marroquí, compositor e arranxista, que o pasado setembro lanzou o seu primeiro traballo en formato longo, tras varios traballos en pequeno formato nos últimos seis anos.
"Break the Rules" é un álbum que se nutre das influencias máis variadas da música negra, dende as sinxelas bases do rap da vella escola, o p-funk do universo Parliament-Funkadelic, ou o RnB máis comercial, e todo salpicado de matices étnicos, afrobeat, e sempre con boas melodías. O resultado é un disco de baile actual, pero cheo de referencias a diferentes momentos e lugares.
A carta de presentación é potente, con 'Sunny Side of the Street', funk-disco festivo, con tódalas papeletas para converterse nun auténtico hit, e as liñas e baixo de 'Basement', co seu toque jazzy e o rapeado con xogos de voces dobradas. Seguen pezas máis amables coma 'In Many Cases', 'Revolution, No Confusion' ou o funk 'Hold On' e 'Post Scriptum', que nos levan directamente a diferentes momentos dos 70s, con algunhas estruturas marabillosas de afrobeat.
Temas coma 'Loverman', con certos aires a Curtis Mayfield, e as dúas partes de 'Dry River' poñen a dose de baladas, menos interesante, pero que de seguro lle funcionará bastante ben. E para rematar a propia 'Break the Rules', que nos devolve á rítmica máis contemporánea con inspiración no mellor funk dos primeiros 70s, e 'Way out', para poñer ao álbum cunha peza coral.
Un álbum riquísimo en matices, e todo un exercicio de encaixe de diversas influencias para obter un son actualizado.
Seguro que vos sorprende.
MOMO SAID "Break the Rules"
(Tam Tam Studio Recoordings, 2019)
No hay comentarios:
Publicar un comentario