Xa había tempo que non publicabamos unha desas pequenas monografías no blog, así que hoxe imos cunha das grandes pioneiras do rthythm 'n'blues, Big Mama Thornton.
Willie Mae 'Big Mama' Thornton naceu en California en en 1926, filla de un predicador, a súa carreira como cantante estaba predestinada ao gospel das igrexas, pero decidiuse polo blues, como guitarrista, baterista e compositora. Comezou como corista de a finais dos anos 40, e a súa carreira foi longa, pero intermitente e moi irregular. As súas primeiras gravacións coñecidas datan de 1950, xunto cos Harlem Stars para un selo de Houston. Entón asinou un contrato con Peacock Records e comezou a traballar con Johnny Otis, e sobre todo Jerry Leiber e Mike Stoller, con quenes tería os seus maiores éxitos. A súas primeiras gravacións con estes últimos foron os temas 'Hound Dog' e 'I smell a rat', que logo a acompañarían durante toda a súa vida, pero que foi popularizada por Elvis.
Aquí a tedes xunto con Buddy Guy en 1965:
Neses anos conseguíu gravar as súas primeiras composicións propias. En 1960 publicou 'Ball and Chain' con Bay Tone Records, foi todo un éxito de recoñecemento popular, non de ventas, aínda que cos anos o tema remataría converténdose nun éxito na voz de Janis Joplin (incluído no "Cheap Thrills" dos Big Brother & The Holding Co. de 1968), pero debido a problemas legais co rexitro da gravación da as compañías, Thornton quedou sen os royalties que lle correspondían como autora.
Recomendámosvos esta actuación na TV a comezos dos 60s, e aquí a tedes co mesmo tema en directo en 1971:
A súa carreira decaeu na primeira metade dos 60s, ata que en 1966 lanzou un álbum xunto con Muddy Waters para Arhoolie Records, foi o "Big Mama Thornton with the Muddy Waters Blues Band", logo do seu primeiro longo en directo "In Europe", de 1965. Desa época son tamén un par de singles entre os nosos favoritos, sobre todo este 'Me and my chauffeur', na cara b do 'Before Day':
O relativo éxito destes traballos facilitaron a súa firma con Mercury Records, cos que lanzou dous novos álbumes, "Stronger than Dirt" en 1969 e "The Way it is" de 1970, cos que obtivo un amplo recoñecemento e o ralanzamento da súa carreira. Desta época trata un amplo reportaxxe do programa de tv Gunsmoke, coa gravación dun concerto na Universidade de Oregon en outubro de 1971 (ver aquí). O éxito volvía demasiado tarde, os seus problemas coa bebida e o deteriorado da súa saúde mermaron a súa actividade nos anos 70s, cun grave accidente de tráfico incluído. Morreu o 25 de xullo de 1984, e dende entón o recoñecemento á súa figura foi unánime, co relanzamento dos seus traballos, recopilacións e múltiples versións dos seus temas. Sen dúbida a gran pioneira do r'n'b!
Aquí vos deixamos un frangmento da súa última aparición en público, participando no Festival de Jazz de Newport de 1983:
No hay comentarios:
Publicar un comentario