"Industrial Accident" documental sobre Wax Trax!

A historia de Wax Trax! Records é unha desas aventuras improbables do auténtico underground. A comezos dos 70s fundaron unha tenda en Denver, e a finais da década mudáronse a Chicago, onde tamén crearon un selo discográfico. Entre os seus primeiros lanzamentos están bandas tan diversas coma Strange Circuits, Front 242, Ministry, ou o mítico (ou mítica) Divine. Entre o seu inmenso catálogo atoparedes tamén numerosas referencias de My Life with the Thrill Kill Kult, Psychic TV, The KLF, Laibach, Foetus ou Underworld.

Agora chega o momento de facer un merecido homenaxa a aqueles inconscientes cun documental que repasa a súa historia.

"Industrial Accident, the Story of Wax Trax! Records", realizado por Julia Nash, filla dun dos fundadores da compañía, que tamén recuperou a actividade do selo a mediados de década.

Nel aparecen figuras coma Steve Albini, Trent Reznor, Dave Grohl, Ian MacKaye ou Jello Biafra. Ademáis do documental tamén se lanzará un recopilatorio a modo de banda sonora, con temas inéditos ou caras b de edicións moi limitadas de Ministry, Revolting Cocks ou KMFDM.

O lanzamento de todo o material será o 16 de abri.

Toda a info na web WaxTraxFilms.

INDUSTRIΛL ΛCCIDENT from Wax Trax! Films on Vimeo.

Teeth Of The Sea (2019) Wraith

Recomendacións para esta semana.

Comezamos con algo máis experimental do habitual, os británicos Teeth of the Sea. Unha banda da que unha das súas señas de identidade é a de non repetirse demasiado, e sobre todo experimentar. Nos seus cinco discos anteriores exploraron as posibilidades de mesturar rock con todo, as texturas atomosféricas, o ruidismo puro, o jazz, a electrónica e as improvisacións post-rock, e en máis de 10 anos de carreira apenas repetiron fórmula.

"Wraith" é o seu sexto álbum, no que xogan co jazz e a electrónica, pero no que tódo-los elementos anteriores tamén teñen cabida, todo cohesionado nunha proposta de neo-psicodelia moi ben lograda. Lanzouse o venres pasado, e aínda non puidemos quitarnos da cabeza as hipnóticas 'Hiraeth', 'Burn of Shieling' ou 'Her Wraith'. 

Non é fácil pero tentádeo.

Teeth Of The Sea "Wraith"

(Rocket Recordings, 2019)

en marzo... Où Sont Les Femmes?

En marzo voltaremos a xuntar a algunhas das nosas mellores amigas para que se fagan cargo da cabina do Rif-Rock durante todo o mes. 
Nuns días o programa completo.

7'' de Ghesgha

Xa está aquí a nova referencia de Ulomanía Coop., unha edición en vinilo compartida co selo Fonosaurios. Trátase do EP "Umbral da Cosmogonía" dos GHESGHA, un 7'' con tres temas nunha tirada limitada de 250 copias.

Dispoñible dende o próximo fin de semana.

Peter Tork

Peter Halsten Thorkelson // a.k.a. Peter Tork

(1942 - 2019)

The Monkees

esta noite: ESCALENUX!

esta noite: Black Grooves!

Rob "Funky Rob Way"

Noutras ocasións temos recomendado música de Ghana, sobre todo esos máxicos recopilatorios de "Ghana Soundz" publicados por Soundway Records.

Pero xa ía sendo hora de recuperar algún deses incríbles álbumes orixinais.

Hoxe imos con Rob Raindorf, un deses xenios africanos que na década dos 70s estiveron na vangarda musical sen que no primeiro mundo se enterese demasiada xente ata moito tempo despois.

A figura de Rob é unha das más sonadas das música ghanesa, aínda que dende moi novo foi membro da afamada Orchestre Poly Rythmo de Cotonou, en Benín.

Influenciado polo rhythm'n'blues e o funk norteamericano, o afrobeat de Fela Kuti e os rítmos vodun da súa terra, foi un dos máis salientables creadores do funk africano. A súa carreira como frontman foi breve, entre  1977 e 1981, pero nese tempo deixou tres lps máis que salientables. O seu primeiro deles foi este "Funky Rob Way", lanzado en 1977. Destaca a enerxía de 'Funky Rob way', o afrobeat de 'Boogie On' e 'More', a experimentación blaxploitation de 'Just one more time', ou o blues pausado de 'Forgive us all'. 

Unha auténtica xoia do seu tempo. O álbum foi reeditado por primeira vez en Europa polo selo xermano Analog Africa en 2011. Agora, o selo londinense Mr. Bongo o recupera de novo, desta vez cos deseños orixinais.

Abaixo tedes o audio completo desta marabilla.

ROB "Funky Rob Way"

(Essiebons, 1977 / Mr Bongo, 2019)

Nick Waterhouse 'Wreck The Rod'

A comezos de ano chegábanos o adianto do que será o cuarto álbum de Nick Waterhouse, un álbum homónimo que presentaba con 'Song for Winners'.

O álbum sae a primeira semana de marzo, e agora traenos o tema 'Wreck The Rod', acompañado de videoclip coa intervención de Danny Trejo como actor invitado. De feito o seu irmán é o realizador do clip.

The Wedding Present "Marc Riley Sessions Vol.3"

Imos con outra banda de entre as nosas principais referencias.

Recentemente nos fixemos co último volume publicado das "Marc Riley Sessions" protagonizado por The Wedding Present.

Marc Riley é un dos críticos e locutores musicais máis recoñecidos da BBC dos últimos anos. Músico dende moi novo, pertenceu a unha das primeiras formacións de The Fall, e foi músico de estudio para bandas como Massive Attack, Pixies ou Happy Mondays, pero tamén foi frontman das súas propias bandas a comezos dos 80s. Dende 1990 traballa en diferentes programas musicais da BBC, e tra-lo pasamento do mítico John Peel, é un dos encargados de continuar co legado da gravación de sesións en directo.

Unha das súas bandas favoritas é The Wedding Present, como tamén o foran para John Peel. Son habituais das súas sesións na BBC6, e nos últimos anos estanse a publicar coa licencia da BBC e baixo o selo Hatch Records.

O "Volumen 1" publicouse en decembro do 2016, e recollía 11 temas gravados en sesións do 2007, 2008 e 2010. O segundo volume saíu a finais do 2017, con tres sesións entre os anos 2012 e 14.

A semana pasada lanzouse este "Marc Riley Sessions Volume 3", que recolle dúas sesións, na cara A unha do 4 de novembro do 2015, na que interpretan dous temas do seu último álbum de estudio "Going, Going..." do 2016, que no momento da gravación eran aínda inéditos. Ademáis, inclúen o tema '1000 Fahrenheit' do álbum "Valentina" do 2012, e a versión do tema de John Barry para a franquicia de James Bond 'You only live twice' que interpretou Nancy Sinatra para o filme de 1967.

Os temas da cara b foron gravados o 8 de setembro do 2016. De novo con pezas do "Going, Going...", como 'Rachel', 'Bear', 'Kill Devil Hills' e 'Santa Monica', e ademáis o tema 'Jumper Clown' de homenaxe ao propio locutor Marc Riley, que publicara como single en 1983 xunto cos Creepers.

Nada novo, pero son unha das nosas debilidades.

THE WEDDING PRESENT "Marc Riley Sessions Vol.3"

(BBC / Hatch Records, 2019)

Pavement "Crooked Rain, Crooked Rain"

Hoxe imos a recomendarvos un clasicazo das nosas vidas.

Os Pavement son un dos nosos referentes de sempre, unha banda clave da explosión alternativa dos 90s e da nosa adolescencia. En 1992 debutaron con "Slanted & Enchanted" un disco de pop ruidoso que segue a ser un imprescindible en calqueira colección que se precie. Segue gañando con cada escoita e con cada ano que pasa, igual que ocurre co "Crooked Rain, Crooked Rain" que vos recomendamos hoxe.

En 1994 tiñan a difícil reválida do segundo disco, unido a cambios na formación sobre a marcha. Pero Malkmus e Kannberg tiñan claro o que querían, un álbum máis luminoso e limpo, pero mantendo esas estructuras complexas, melodías que seguían a ser novedosas, e eses cambios de ritmo e intensidade que tan ben executaban. En resumen, "Crooked Rain, Crooked Rain" era máis emocional e menos visceral.

Ahí estaban 'Elevate me later', o descontrol de 'Unfair', a fantástica 'Gold Soundz', a tremenda 'Hit the Plane Down', e o éxitazo de 'Cut your hair', o máis preto que estiveron de ter un superéxito comercial.

Logo chegou o experimental "Wowee Zowee", e o éxito de "Brighten the Corners" e "Terror Twilight" antes de rematar a década, nos que volvían unha e outra vez as melodías de Crooked Rain.

25 anos desta xoia dos 90s. Un imprescindible.

PAVEMENT "Crooked Rain, Crooked Rain"

(Matador Recs., 1994)

The Limboos 'Big Shot'

Outro adianto que nos amosan The Limboos do seu inminente terceiro disco .

"Baía" sae o 1 de marzo, e logo da tremenda 'Where did she go?', este fin de semana nos deixaron outro pildorazo, 'Big Shot'. 

Que ganas de telo xa na casa

Black Grooves + Escalenux

A próxima semana seguimos con máis programación: o venres 22 coa entrega mensual da serie Black Grooves, e o sábado 23 será o turno de Escalenux!
Non vo-lo perdades!

Budos Band 'Old Engine Oil'

Vai para 5 anos sen novidades dos Budos Band, e por fin aquí temos o adianto do seu próximo álbum, "V", coma sempre da man de Daptone Records, con saída prevista para abril. Polo momento só temos de mostra o fantástico tema 'Old Engine Oil', pero xa nos deixa con ganas de máis...

Bimba!

Bimba & GB3

esta noite: BIMBA!

Lote do "Galician Bizarre III"

Xa está na rúa o Galician Bizarre III. Unha nova entrega da mellor iniciativa musical do país. Nesta ocasión con 17 temas de tóda-las pelaxes que representan o que está a suceder no underground da música galega.

Xa temos no local o lote dos de Ulomanía Coop., así que, dende esta mesma noite xa podedes pasarvos a recoller as vosas reservas. E logo a ver se sobra algún para o resto. Qué gañas de poñelo a xirar...

MC5 "Kick Out the Jams"

Febreiro de 1969:  os xeniais MC5 lanzaban o seu incendiario debut: "Kick Out the Jams", un álbum gravado en directo no Grande Ballroom de Detroit durante dúas noites en novembro do 68, e que pasou directamente á historia.

Xa vo-lo recomendamos noutras ocasións, pero hoxe tocaba de novo.

Un imprescindible que cumpre 50 anos.

MC5 "Kick out the Jams"

(Elektra, 1969)

"The Haçienda. Cómo no dirigir un club", por Peter Hook

Logo da sesión de Joy Division, seguimos con Peter Hook.

Onte lanzouse ao mercado a edición en castelán do seu libro "The Haçienda. How not to run a club", unha publicación orixinal do 2010 (Simon & Schuster Books), que agora saca a Editorial Contra.

Hook nos deixa a súa versión do Madchester máis frenético, aquel que se artellou entorno a Factory Records, e o clube The Haçienda (FAC51), unha auténtica revolución cultural e unha auténtica ruína.

Sobre o mesmo asunto hai xa moita literatura, sobre todo a obra e momorias do propio Tony Wilson, fundador do clube e do selo Factory, en "24 Hour Party People" no 2002, que ao ano seguinte levou ao cine Michael Winterbottom de forma delirante e maxistral. A de Hook, será outro punto de vista.

Esto é de lectura obragoria.

Peter Hook "The Haçienda. Cómo no dirigir un club"

(Editorial Contra, 2019)

Así o comezan presentando na web da Editorial Contra:

Tras el suicidio de Ian Curtis en 1980, los componentes de Joy Division se reagruparon para formar New Order, bajo el auspicio de su mánager, el carismático Rob Gretton. Durante las giras norteamericanas que cimentarían el éxito del grupo en EE.UU., descubrieron fascinados la emergente escena de clubs neoyorquina, con los míticos Danceteria y Paradise Garage a la cabeza. El excéntrico Tony Wilson, máximo responsable de Factory, el sello discográfico de Manchester que labró su éxito gracias, sobre todo, a Joy Division y New Order, decidió emprender con Gretton, arrastrando, de paso, a New Order, una ambiciosa reforma del International Marine Center para reconvertirlo en el que debía ser el club más elegante y sofisticado del mundo, a imagen y semejanza de los que habían visto en Nueva York. Para ello, contrataron al visionario arquitecto Ben Kelly, que transformó el espacio en una catedral de acero y cristal a la que llamaron The Haçienda, y que incluso recibió un número de referencia: FAC 51...

14 febr 1979, primeira Peel Session dos Joy Division

14 de febreiro de 1979. Hoxe hai 40 anos que a BBC1 retransmitía por primeira vez unha Peel Session protagonizada por Joy Division.

Logo do éxito, e a polémica do seu EP de debut "An Ideal for a Living" de xuño do 78, tiveron que esperar case medio ano para participar nas históricas sesións artelladas polo gran John Peel, quen formou posiblemente o maior arquivo musical do mundo entre 1967 e o 2004.

A sesión foi gravada o 31 de xaneiro de 1979, nos estudios Maida Vale da BBC, e retransmitida no programa de John Peel o 14 de febreiro. 

A sesión tiña catro temas: 'Exercise One', 'Insight', 'She’s Lost Control', e 'Transmission', interpretadas en 14 minutos.

A finais de ano volveron a gravar con Peel unha sesión que sería emitida o 10 de decembro do 79. Ahí estaban 'Love Will Tear Us Apart', '24 Hours', 'Colony', e 'The Sound Of Music'.

Ambas sesión foron lanzadas por separado polo selo Strange Fruit. A de febreiro en 1986, e a de decembro no 1987, e en 1990 nunha mesma edición en cd.

Aquí vos deixamos o audio daquela do 14 de febreiro do 79:

Filthy Friends 'Last Chance County'

Máis adiantos. Os Filthy Friends é unha banda formada por Corin Tucker das Sleater-Kinney, e Peter Buck dos R.E.M., Minus 5 e moito máis. 

Na actualidade a banda a completan Kurt Bloch e Scott McCaughey tamén dos Minus 5, Bill Rieflin de King Crimson, e a baterista Linda Pitmon (en tóda-las bandas de Steve Wynn, Golden Smog, etc...).

Comezaron facendo un tributo a Bowie, pero ao pouco tempo comezaron a crear os seus propios temas. En 2017 lanzaban o seu primeiro single, e o seu debut en Lp "Invitation" (Kill Rock Stars), aínda que naquel álbum contaban con Bill Rieflin (Ministry) e Krist Novoselic (Nirvana) na sección rítmica.

Aquel primeiro álbum tiña moito de rock clásico, americana, etc... cun par de pildorazos de sons máis alternativos.

Agora veñen de lanzar 'Last Chance County' como adianto do seu novo álbum, "Emerald Valley", da man de Kill Rock Stars, e con saída prevista para maio, e que soa moito máis na onda das Sleater-Kinney. Veremos o resto...

Febreiro 2019

As datas que aínda quedan para este mes:
· Sáb.16: BIMBA!
· Ven.22: Black Grooves
· Sáb.23: ESCALENUX

E mentres xa estamos preparando o programa especial de marzo...

Guided by Voices "Zeppelin over China"

Novo álbum do incansable Robert Pollard cos Guided by Voices.

No 2017 Pollard celebraba o lanzamento do seu álbum número 100 baixo calquera das súas marcas, lanzando o primeiro lp dobre da súa carreira ("August By Cake"), e parece que os formatos sinxelos xa se lle quedan pequenos. 
A finais de ano lanzou dous eps no bandcamp ("100 Dougs" e "Wine Cork Stonehenge") polo momento só en formato dixital, con 12 temas que ven poderían compoñer outro álbum, pero Pollard é así... sempre ten material de máis para publicar, e xa anuncia as dúas seguintes entregas. 

Polo momento comeza o ano con outro lp dobre, este "Zeppelin over China" son 32 temas. Só nos 8 cortes da cara A xa temos un resumo de casi tódolos seus rexistros, dende o power pop, o punk e a psychodelia -á súa maneira-, todo mesturado sen ningún tipo de complexo: 'Good morning Sir', 'Step of the Wave', ou a fantástica 'Carapace'. Na caras B e C segue un esquema similar pero basado no pop e nas melodías, incrementando as guitarras dende o dominio das acústicas de 'Jack Tell' e 'Bellicose Starling' ata a densidade de 'Think Be a Man' ou 'Jam Warsong'. E na última cara contrastan as enerxicas 'Where have you been all my life' ou 'Transpiring Anathema', coa nostalxia de 'My future in Barcelona' ou os arranxos de corda e piano en 'Enough is never at the End' ou 'Vertiginous Rafts'. 

Non o intentedes dunha soa sentada que pode resultar esgotador, pero coma sempre máis que recomendable.

GUIDED BY VOICES "Zeppelin over China"

(GbV Inc., 2019)

Freakland Festival

Se estades planeando escapada de Semana Santa, aquí tedes unha recomendación: o Freakland Festival de Ponferrada.

Nesta ocasión contan coa participación dos amigos Superser e Los Wavy Gravies, e xa postos a completar a cuota galega incluíde a Thee Blind Crows. 

Entre os cabezas atoparedes aos autralianos The Breadmakers, Muck & The Mires, The Peawees ou os Bronco Bullfrog.

Freakland Festival: 18-20 abril, Ponferrada.

Toda a info no seu facebook.

'Bela Lugosi's Dead' x Massive Attack

Os Massive Attack están de xira coa que celebran o XXI aniversario do seu exitoso "Mezzanine". A semana pasada soprendeunos ver como no seu concerto en Milán facían en directo unha versión do 'Bela Lugosi's Dead' dos Bauhaus.

Atopamos pola rede que é a segunda vez que inclúen nun directo , a anterior ocasión en 2013 en New York. Así de ben, aínda que curta, soaba esta semana:

Kings of the Beach 'Wasted/Young'

Novo clilp dos Kings of the Beach.

O venres pasado, na web El Patín estreaban o clip de 'Wasted/Young', un clásico das súas maquetas que incluiron no seu lp "Super Awkward, Fucking Awesome".

esta noite, o Chief Bromden!

esta noite, extra de Trash!

The Cramps: Live at Napa State Mental Hospital 1978

Outro show mítico que recuperamos esta semana.

Unha das bizarradas máis grandes que se teñen perpetrado no mundo do rock'n'roll foi o concerto dos Cramps no hospital mental de Napa, California. 

Se o show de Johnny Cash no cárcere de Folsom foi un deses eventos que quedaron para a historia, o delirio psychobilly dos Cramps tiñan que ir moito máis aló, aínda que o propio Lux Interior declarou anos máis tarde que a experiencia non foi nada fácil. O 13 de xuño de 1978, The Cramps se plantaron no salón do psiquiátrico de Napa, cos internos sen ningún tipo de control, e ao parecer non moi ben atendidos. Para ben ou para mal, todo foi recollido por Joe Rees, e o resultado foi un dos shows máis inesquecibles da historia. Foi lanzado por Target Video en VHS en 1984, e con certa restauración en DVD no 2004.

Documento de visión obrigatoria donde os haxa.

Set list:

- Mystery Plane

- Way I Walk

- What's Behind The Mask

- Human Fly

- Domino

- Love Me

- Twist & Shout

- TV Set

Sáb.16 Bimba!!

Fidlar "Almost Free"

Se onte recomendabamos un álbum de garage californiano irreductible, hoxe vai un dos que nunca paran de cambiar. Terceiro álbum de Fidlar, e menudos cambios, aínda que coa versión do 'Sabotage' dos Beastie Boys que lanzaron hai un par de anos xa nos colle avisados.

O seu novo álbum chámase "Almost Free", e en 13 temas fan un repaso a todo canto estilo vos poidades imaxinar, do punk ao disco, e de T.Rex aos Beastie Boys... veremos se somos capaces de dixerilo algún día. Polo momento só podemos con 'Can't you see', 'Flake' e 'Almost Free', que de primeiras xa me parece moito. 

FIDLAR "Almost Free"

(Mom+Pop, 2019)

Mike Krol "Power Chords"

Novidades antes do fin de semana.

Un dos álbumes aos que máis voltas lle estamos a dar nas últimas semanas é o novo traballo de Mike Krol. O seu cuarto álbum é "Power Chords", e continúa coa súa fórmula desenfadade de garage powerpopeiro de baixa fidelidade aínda tanto neste coma no anterior o son mellora moito (os dous primeiros son tan lo-fi cacharreiro que non vos recomendo que os escoitedes de tirón).

Nada cambia na súa proposta, co retrovisor sempre posto no finado Jay Reatard, melodías ao límite e distorsión desbordante, con moi pouco momentos para o relax: 'Power Chords', 'What's the Rhythm' ou 'Left for Dead' son bos exemplos de garage enérxico e ruidoso nos que as melodías teñen todo o peso, e outras coma 'Blue and Pink' nas que pesa máis a rítmica e ata as harmonías, ou case ao final 'Arrow in my heart', o máis preto que pode estar este home dunha balada. 

33 minutos que pasan voando e mantén vivo ese ideal de garage californiano da última década, e do que xa quedan poucos.

MIKE KROL "Power Chords"
(Merge Records, 2019)

Yo La Tengo "Electr-O-Pura"

Esta semana os Yo La Tengo están de volta en Galicia -non apuredes, que xa non quedan entradas-, e como levamos varias semanas escoitando moitos dos seus clásicos, imos a recomendarvos un dos álbumes imprescindibles da súa discografía que aínda faltaba neste blog.

YLT publicaron "Electr-O-Pura" en 1995, e foi o elemento intermedio nesa especie de triloxía espectacular iniciada co "Painful" en 1993, ata o "I Can Hear the Heart Beating As One" de 1997. No primeiro mesturaron o shoegaze co dream pop, alonxándose do noise dos inicios, e no enorme Beating As One ampliaron os rexitros ata onde ninguén o fixera naquela década.

En medio "lectr-O-Pura", era o seu sétimo álbum, e foi o máis accesible da súa carreira ata aquel momento. Mantiñan as bases de guitarras velvetianas do anterior, e engadiron diferentes doses de pop.

Comeza cos zumbidos de 'Decora' un dos mellores temas de intro do xénero, o pop retro de 'Tom Courtenay' que ademáis foi o single de lanzamento escollido, con pouco éxito por certo, o escuro 'Paul is Dead', a fantástica 'False Alarm', o power pop lo-fi de 'Bitter End', e para rematar os nove minutos de kraut pop ruidista de 'Blue Line Swinger'. En medio de todo isto pausas e aceleróns, atmósferas e guitarras, pero sobre todo melodías, das que xa nunca se desprenderían. 

Como curiosidade, na contraportada da edición en cd -a que todos tiñamos naquela época, pero non así na edición en vinilo nin nas reedicións- a duración dos temas aparece cambiada, todos en torno aos 3 minutos, coma un elemento decorativo máis: "porque as cancións pop deberían durar tres minutos" comentou unha vez Kaplan, preguntado sobre isto, "a xente non o escoitaría se de entrada ve que hai temas de 6 ou 9 minutos".

Un imprescindible en calquera colección.

YO LA TENGO "Electr-O-Pura"

(Matador / City Slang, 1995)

Dead Boys, Live! at CBGB, 1977

Hoxe recuperamos un concerto mítico.

Durante a súa breve carreira, os Dead Boys foron uns habituais do mítico CBGB de New York. Primeiro comoa teloneiros dos Ramones ou os Damned, e tra-lo lanzamento do seu album de debut, xa como cabeceiras de noite.

Un daqueles shows foi rexistrado e editado por Rod Swenson (dos Plasmatics). Ese concerto foi lanzado xunto con outro de 1978 nunha edición bootleg en 1997 ("Twistin' On The Devil's Fork: Live At CBGB's 1977 & 1978", Baccuss Archives/Hell Yeah, 1998), e no 2004 foi recuperado en video para o seu lanzmento en dvd: "Live! At CBGB 1977".

O set list:
- Sonic Reducer
- All This and More
- Not Anymore
- I Won't Look Back
- Flame Thrower Love
- I Need Lunch
- Ain't Nothin' to Do
- What Love Is
- High Tension Wire
- Search & Destroy

Aquí tedes eses 29 minutos de pura enerxía punk, que comezan coa mítica 'Sonic Reducer' e rematan con 'High Tension Wire' e a versión do 'Search and Destroy'.

The Cramps "Stay Sick!"

10 anos sen Lux Interior. 

Así que, se hoxe temos que recomendar algún álbum, ten que ser dos Cramps. 

Por non repetir ningún dos que xa teñen aparecido neste blog, imos co "Stay Sick", de febreiro de 1990. 

Foi o seu cuarto álbum, o último no que participou o baterista Nick Knox, e tamén o único que grabou Candy del Mar como baixista durante os seus anos na banda. 
Coma moitos dos seus álbumes, a portada era impactante, pero neste caso máis. De feito algún despistado só recordará este álbum pola portada e non polos temas. Pero este foi un dos seus álbum máis salientables, con 12 temas entre os que estaban os impresionantes 'God damn rock'n'roll', 'Journey to the center of a Girl', o acid blues de 'Everything Goes', a divertida 'Mama Oo Pow Pow', e a inesquceible 'Bikini Girls with machine guns'. 

Ademáis incluían catro versións: 'Bop Pills' de Macy Skipper que abría o disco, o macabro 'Mule Skinner Blues' sobre o clásico country de Jimmie Rodgers, e os arranxos sobre o tema tradicional 'Shortnin' Bread' para un final de álbum delirante.

Un imprescindible, coma todo o que fixeron estes xenios.

THE CRAMPS "Stay Sick!"

(Enigma Records, 1990)

10 anos sen Lux Interior

Hoxe cúmprense 10 anos do falecemento do irrepetible Lux Interior, e tamén da fin dos Cramps. A rede énchese de recordatorios das súa figura, pero imos a recomendarvos só dúas visitas.:

A primeira para os non iniciados, no caso de habelos, un artigo da web Muzicalia, 10 años sin Lux Interior, cun breve repaso á súa carreira.

E para todos, a entrega desta mesma tarde de El Sótano de Radio 3, un programa completo adicado a Lux Interior: San Lux Interior; un hermanamiento crampiano, todo elaborado coas suxerencias e comentarios dos oíntes.

King Gizzard & The Lizard Wizard 'Cyboogie'

Os King Gizzard & The Lizard Wizard están de volta con material novo.
Logo dun intenso 2017 no que publicaron 5 álbumes, durante o 2018 limitáronse a lanzar singles daqueles traballos.
Agora volven con material novo. O venres lanzaron un 7'' con cous temas: "Cyboogie b/w Acarine". Aquí tedes o clip da primeira: 

Alex Brown

Alex Brown

(1966 - 2019)

Gorilla Biscuits / Project X / Side by Side

Foto: Dena Flows (Gorilla Biscuits no Gasteiz Calling 2016)

esta noite: Trash!

Swervedriver "Future Ruins"

Os británicos Swervedriver foron un dos referentes do shoegazing da primeira década dos 90s, aínda que nin triunfaron como merecían nin tiveron o recoñecemento da crítica ata moitos anos despois. 

En 2015 volveron con novo material tras case 20 anos de silencio, ("I Wasn't Born To Lose You", 2015), e agora continúan con "Future Ruins", dous álbumes con propostas máis que interesantes de cómo actualizarse sen perder a esencia  da súa discografía inicial.

En "Future Ruins" continúan coa fórmula orixinal do shoegaze, basado en guitarras e pedais, con ducias e ducias de pistas de guitarra en cada tema, pero ademáis sempre tiveron un gusto especial polas melodías, e que aquí combinan con máis referentes dos 90s que lle aportan bastante dinamismo ao álbum.

Cinco temas de mostra: o ritmo machacon e sinxelo de 'Mary Winter', os aires Dinosaur Jr de 'The Lonely Crowd fades in the air', o increscendo de 'Theeascending', o power pop de 'Good Times Are So Hard To Follow', e a fantástica 'Spiked Flower' que foi o sixelo de adianto do álbum.

SWERVEDRIVER "Future Ruins"

(Rock Action Recs., 2019)